Με λίγα λόγια, τα είδα όλα....

Δημοσιεύτηκε στις ιστοσελίδες

www.lastpoint.gr, www.new-deal.gr, www.thebest.gr, www,greekpost.ca, www.salos.gr

Κάποιος είπε ότι “οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν” και ότι “η βουλή είναι μικρογραφία της κοινωνίας”. Αν αυτό ισχύει, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φανταζόμαστε.

Παρακολούθησα την διαδικασία ψήφισης του 4ου μνημονίου. Το περιεχόμενο του μνημονίου και το τι σημαίνει για την κοινωνία και την οικονομία είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχόλησε. Και αυτό γιατί οι μειώσεις των συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου και όλα τα υπόλοιπα ήταν απολύτως αναμενόμενα και προβλεπόμενα.

Έχω θίξει επανειλημμένως και είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι όσο η οικονομία είναι σε ύφεση ή στασιμότητα η κάθε κυβέρνηση θα πρέπει να παίρνει μέτρα. Άρα το πρόβλημα μακροπρόθεσμα δεν είναι τα όποια μέτρα αλλά η γενεσιουργός αιτία. Η αιτία που δεν είναι άλλη από την αδυναμία και την ανικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Άλλο το παυσίπονο, άλλο η αντιβίωση. Τα μέτρα είναι το παυσίπονο και η αντιβίωση θα ήταν η ανάπτυξη η οποία και προφανώς δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.

Εκείνο που είναι ιδιαίτερα προβληματικό είναι ο εκφυλισμός της πολιτικής ζωής και ειδικότερα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Η αλλαγή της σειράς των ομιλητών με ευθύνη του προεδρείου της βουλής, η ανυπαρξία των απαντήσεων του πρωθυπουργού απέναντι στις ερωτήσεις των αρχηγών των κομμάτων και τελικά η ανύπαρκτη και ανούσια συζήτηση περί του νομοσχεδίου είναι κάποια από τα δείγματα της σήψης του πολιτικού συστήματος απέναντι στις αγωνίες μιας εξαντλημένης κοινωνίας.

Είδα έναν πρωθυπουργό να ξανακάνει ανερυθρίαστα αυτό που κάνει καλύτερα και αυτό που έκανε πάντα σε όλη του την πολιτική ζωή. Θα σας αφήσω να μαντέψετε εσείς τι είναι αυτό που έκανε.

Τον είδα να κουνάει το δάχτυλο σε όλους, να μεταφέρει τις ευθύνες αλλού και να οχυρώνεται πίσω από την ξεφτισμένη θεωρεία του “παλιού” και του “νέου” για άλλη μια φορά. Τον είδα να βάζει στόχο την αύξηση των συσσιτίων στα σχολεία ενώ θα έπρεπε ο στόχος του να είναι ακριβώς ο αντίθετος, δηλαδή η εξάλειψη της συγκεκριμένης ανάγκης.

Είδα έναν αξιολύπητο υπουργό οικονομικών να προβαίνει σε μια παρουσίαση η ποιότητα της οποίας θα έκανε οποιονδήποτε πρωτοετή φοιτητή να χάσει την ακαδημαϊκή του χρονιά.

Τον άκουσα να λέει ότι “το πρόβλημα μας θα είναι να διαλέγουμε σωστά τους επενδυτές που θα έρχονται κατά χιλιάδες και δεν θα προλαβαίνουμε”. Ακούγεται απίστευτο αλλά το είπε.

Είδα την μισή βουλή να ενεργεί ακριβώς αντίθετα από την υποτιθέμενη ιδεολογία της και να το κάνει αυτό χωρίς ίχνος ντροπής, προβληματισμού η όποιου άλλου συναισθήματος.

Είδα μια εξουθενωμένη κοινωνία να παρακολουθεί από τον καναπέ της την πτώση κάθε προσχήματος, ανήμπορη να αντιδράσει γνωρίζοντας, κατά βάθος, ότι οι εξελίξεις είναι ανάλογες των ίδιων των πρόσφατων επιλογών της.

Με λίγα λόγια, τα είδα όλα.

Να γιατί δεν ασχολούμαι με τα μέτρα αυτά καθ’ αυτά, γιατί εκτός από αυτά θα έχουμε και άλλα και περισσότερα και χειρότερα. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τις δικιές μας ευθύνες, να τις αποδεχθούμε και να πάρουμε τις αποφάσεις που δεν πήραμε όλα αυτά τα χρόνια, και κυρίως να σηκωθούμε από τον “καναπέ” μας.