Το παραμύθι δεν έχει δράκο αλλά έχει πριγκίπισσα.

Δημοσιεύτηκε στις ιστοσελίδες

www.newpost.gr, www.lastpoint.gr, www.new-deal.gr, www.thebest.gr

Ερωτώμενοι τι έφταιξε τα προηγούμενα χρόνια και φτάσαμε εδώ, πολύ εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η αναξιοκρατία που επικρατούσε ήταν από τις κύριες αιτίες της συνολικής κατάστασης.

Αναξιοκρατία ήταν η χρήση "των δικών μας παιδιών" σε υπεύθυνες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, αδιαφορώντας πλήρως εάν υπήρχαν τα προσόντα και τα κατάλληλα κριτήρια για αυτές τις θέσεις. Οι προφανείς στόχοι ήταν δύο.

1. Να εξυπηρετήσουμε τα "δικά μας" παιδιά με τις αντίστοιχες προσλήψεις, και

2. Να ελέγξουμε τον κρατικό μηχανισμό έχοντας δικούς μας ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά.

Πιο καθαρά δεν λέγεται και αυτές ήταν οι πρακτικές και των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, στα έτη της διακυβέρνησής τους και πριν την κρίση.

Μετά το 2010 τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, αποδέχθηκαν τις ιστορικές ευθύνες και στον βαθμό που τους αναλογούσε, πληρώνοντας με αυτήν την αποδοχή και αυτοκριτική την μείωση της δημοφιλίας τους σε πολύ μικρότερα ποσοστά από αυτά που παραδοσιακά είχαν.

Στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων περιόρισαν κατά πολύ αυτές τις πρακτικές, δυσαρεστώντας έτσι το εναπομείναν κακομαθημένο κοινό τους και βλέποντας τα ποσοστά τους να πέφτουν και άλλο.

Η ειρωνεία είναι ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της δημοφιλίας τους χάθηκε όχι γιατί είπαν, έστω και αργά, αλήθειες που ενοχλούσαν, αλλά γιατί δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν πλέον να ακολουθήσουν τις ίδιες πρακτικές.

Δυστυχώς και με μεγάλη απογοήτευση, βλέπουμε την τελευταία διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να συνεχίζει αυτές τις πρακτικές και μάλιστα εντελώς εξόφθαλμα να ενεργοποιεί στον κρατικό μηχανισμό ανθρώπους αμφιβόλων ικανοτήτων αλλά συγκεκριμένων οικογενειακών και κομματικών προσδιορισμών.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά δεν θα αναφερθώ σε περιπτώσεις που γνωρίζουμε όλοι των τελευταίων ετών.

Μια τελευταία περίπτωση όμως, η υπουργοποίηση της νεαρής κας Νοτοπούλου, πραγματικά βγάζει μάτι και αναδεικνύει την νοοτροπία και τον κυνισμό αυτής της διακυβέρνησης.

Η συγκεκριμένη αποκαλεί ακροδεξιά την πρακτική να της επιτίθενται επειδή είναι νέα και γυναίκα. Η υποτίμηση του γυναικείου φύλλου και της ηλικίας δεν έχει πολιτική και ιδεολογική αφετηρία αλλά είναι θέμα καθαρά πολιτισμικό.

Αλλά, επί της ουσίας, η κριτική που δέχθηκε δεν ήταν ούτε για την ηλικία της, ούτε για το φύλλο της. Ήταν προφανώς για το ανύπαρκτο βιογραφικό της και για την παντελή έλλειψη εργασίας και εμπειρίας.

Οι ενστάσεις δεν ήταν γιατί δούλεψε ως καθαρίστρια, αλλά ακριβώς γιατί δεν δούλεψε ποτέ σαν καθαρίστρια, για αυτό δηλαδή που προσλήφθηκε.

Η δε διαδικασία πρόσληψής της και αναρρίχησης της στον κρατικό μηχανισμό, προκαλεί πληθώρα ερωτημάτων.

Η ίδια παραδέχθηκε οτι προσλήφθηκε με αφορμή τις ανάγκες του δήμου στον τομέα καθαριότητας και αυτόματα μεταπήδησε σε άλλον τομέα που δεν έχει καμία σχέση με τον αρχικό. Καραμπινάτη αποδοχή απάτης και αναξιοκρατίας, ακριβώς σαν αυτές που μας έφεραν εδώ.

Η κομματική της ταυτότητα και η στενή οικογενειακή της σχέσης με την σύντροφο του πατέρα υπουργού είναι δύο ακόμα ερωτηματικά για την εξέλιξη της.

Οι πελατειακές πρακτικές είναι κατάπτυστες από όπου και αν προέρχονται, αλλά το να συνεχίζετε με τις ίδιες πρακτικές μετά την εμπειρία της κρίσης, και ιδίως όταν τις καταγγέλλετε με κάθε ευκαιρία, είναι τουλάχιστον προκλητικό.

Είχατε την μοναδική ευκαιρία να κάνετε την διαφορά, και την θυσιάσατε στο βωμό της εξουσίας, επαναλαμβάνοντας τα τραγικά λάθη του παρελθόντος και μάλιστα σε μια περίοδο που οικονομία και κοινωνία δεν αντέχουν περεταίρω επιδείνωση.

Ιστορία και λαός θα σας κρίνουν όλους για όλα αυτά που κάνετε και κυρίως για όλα αυτά που δεν κάνετε.